Όταν υπάρχει καθυστέρηση κάποιων μηνιαίων δόσεων του δανείου, συνήθως ο οφειλέτης ενημερώνεται με εξώδικη δήλωση – καταγγελία ότι καταγγέλλεται μέσω αυτής της εξώδικης η σύμβαση δανείου και η οφειλή του καθίσταται ληξιπρόθεσμη και ζητείται η άμεση αποπληρωμή του χρέους.
Αν δεν γίνει εξόφληση τότε η τράπεζα θα επιδιώξει την έκδοση διαταγής πληρωμής και θα επακολουθήσει η αναγκαστική εκτέλεση δηλαδή κατάσχεση του ακινήτου οφειλέτη και πλειστηριασμός του.
Η διαταγή πληρωμής είναι μία δικαστική απόφαση που εκδίδεται γρήγορα, χωρίς να καλείται ο οφειλέτης κατά την συζήτηση της να παραστεί στο δικαστήριο, ούτως ώστε να μπορέσει να εκφέρει τις αντιρρήσεις του επ’ αυτής, εφόσον φυσικά πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 623 ΚΠολΔ, μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής για χρηματικές απαιτήσεις ή απαιτήσεις παροχής χρεογράφων, εφόσον η απαίτηση και το οφειλόμενο ποσό αποδεικνύεται με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο, ενώ κατά το άρθρο 624 παρ. 1 ιδίου κώδικα, η έκδοση διαταγής πληρωμής μπορεί να ζητηθεί μόνο αν η απαίτηση δεν εξαρτάται από αίρεση, προθεσμία, όρο ή αντιπαροχή και το ποσό των χρημάτων ή των χρεογράφων που οφείλεται είναι ορισμένο, δηλαδή εκκαθαρισμένο. Εάν η απαίτηση ή το ποσό της δεν αποδεικνύονται εγγράφως, ή αν διαπιστωθεί ότι η συγκεκριμένη χρηματική απαίτηση εξαρτάται από αναβλητική αίρεση και ο δανειστής δεν αποδεικνύει εγγράφως, με το ίδιο το κατ` άρθρο 623 έγγραφο [δημόσιο ή ιδιωτικό που έχει αποδεικτική δύναμη έναντι του καθού], την πλήρωση της αίρεσης, ο δικαστής οφείλει, κατ` άρθρο 628 ΚΠολΔ, να μην εκδώσει διαταγή πληρωμής, εάν δε, παρά την έλλειψη της διαδικαστικής αυτής προϋπόθεσης, εκδοθεί διαταγή πληρωμής, τότε αυτή ακυρώνεται ύστερα από ανακοπή του οφειλέτη κατά τα άρθρα 632 και 633 αυτού.
Με την ανακοπή προβάλλονται λόγοι είτε κατά του κύρους της διαταγής πληρωμής για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης έκδοσής της, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της μη έγγραφης απόδειξης της απαίτησης για την οποία εκδόθηκε ή της μη έγγραφης απόδειξης της πλήρωσης της αίρεσης, είτε κατά της ύπαρξης της απαίτησης
Στην περίπτωση εκδόσεως και επιδόσεως στον οφειλέτη διαταγής πληρωμής, ο νόμος παρέχει στον οφειλέτη τη δυνατότητα άσκησης ανακοπής, προκειμένου η διαταγή πληρωμής να ακυρωθεί και να σταματήσει έτσι οποιαδήποτε πράξη εκτέλεσης, όπως για παράδειγμα κατάσχεση, πλειστηριασμός κλπ.
Με την ανακοπή προβάλλονται λόγοι είτε κατά του κύρους της διαταγής πληρωμής για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης έκδοσής της, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της μη έγγραφης απόδειξης της απαίτησης για την οποία εκδόθηκε ή της μη έγγραφης απόδειξης της πλήρωσης της αίρεσης, είτε κατά της ύπαρξης της απαίτησης.
Οι λόγοι ανακοπής λοιπόν προσδιορίζουν την έλλειψη είτε των διαδικαστικών (τυπικών) είτε των ουσιαστικών προϋποθέσεων που δικαιολογούν την ακύρωση της διαταγής πληρωμής. Iσχυρισμοί που ανάγονται σε επιγενόμενη από την έκδοση της διαταγής πληρωμής απόσβεση της απαίτησης, δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγους της ανακοπής αυτής, ούτε να προταθούν με οποιοδήποτε τρόπο στη σχετική δίκη, αφού εξ ορισμού δεν υπήρχαν κατά την έκδοση της διαταγής πληρωμής και αντικειμενικά ήταν αδύνατη η προβολή τους για το λόγο ότι τα περιστατικά που τις στηρίζουν συντελέστηκαν μετά την έκδοση αυτής. Άρα δεν είναι λογικώς δυνατόν να επιδρούν στο έγκυρο της έκδοσής της.
Έτσι, τα επιγενόμενα της έκδοσης της διαταγής πληρωμής περιστατικά, όπως η απόσβεση της απαίτησης εν όλω ή εν μέρει, με καταβολή του χρηματικού ποσού αυτής, μπορούν να προταθούν μόνο μέσω της κατά το άρθρο 933 ΚΠολΔ ανακοπής κατά της εκτέλεσης (ΑΠ 1094/2020, ΑΠ 1371/2018, ΑΠ 1344/2017). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 559 αριθμ. 14 ΚΠολΔ, κατά την οποία επιτρέπεται αναίρεση, αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο, προκύπτει, ότι ο προβλεπόμενος με αυτήν αναιρετικός λόγος αναφέρεται μόνο στις δικονομικές ακυρότητες, δηλαδή εκείνες οι οποίες ανάγονται στη διαδικασία και είναι συνέπεια εφαρμογής δικονομικών διατάξεων, και όχι σε ακυρότητες του ουσιαστικού δικαίου, η παράβαση των οποίων ελέγχεται αναιρετικώς με τον από το άρθρο 559 αριθ. 1 προβλεπόμενο λόγο (ΑΠ 99/2020, ΑΠ 1371/2020).
Η προθεσμία άσκησης ανακοπής είναι μόλις δεκαπέντε (15) εργάσιμες ημέρες που ξεκινάει από την επομένη της ημερομηνίας επίδοσής της στον οφειλέτη. Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει άμεσα να απευθυνθείτε σε δικηγόρο για να ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής.
Μπορείτε να καλέσετε στην δικηγορική μας εταιρεία και να ζητήσετε ραντεβού με την δικηγόρο κ. Φαίη Παλιεράκη, αρμόδια για αυτές τις υποθέσεις.
Ωστόσο, μέχρι να γίνει το δικαστήριο και να εκδοθεί η απόφαση σχετικά με την ανακοπή, η τράπεζα ή οποιοσδήποτε άλλος έχει εκδώσει εις βάρος του οφειλέτη την διαταγή πληρωμής δύναται να προχωρήσει νομίμως σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος του. Αυτό μπορεί να αποκλειστεί με αίτηση αναστολής της εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής, που πρέπει κι αυτή να κατατεθεί στο δικαστήριο και να επιδοθεί στον αντίδικο μέσα στην προθεσμία των δεκαπέντε (15) εργάσιμων ημερών από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της διαταγής πληρωμής στον οφειλέτη.
Μάλιστα, επειδή υπάρχει συνήθως καθυστέρηση στην δικάσιμο της εκδίκασης της αιτήσεως αναστολής και στην έκδοση αποφάσεως επ’ αυτής, καλό θα είναι να γίνεται πάντα και αίτημα προσωρινής διαταγής με την αίτηση αναστολής, προκειμένου να εκδοθεί άμεσα προσωρινή διαταγή, η οποία θα σταματάει σχεδόν ακαριαία τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης που μπορεί να επιφέρει κάποιος που έχει στα χέρια του μία διαταγή πληρωμής.
Σε περίπτωση μη άσκησης ανακοπής εκ μέρους του οφειλέτη, ο έχων τη διαταγή πληρωμής μπορεί να προχωρήσει σε αναγκαστικά μέτρα εκτέλεσης, ξεκινώντας πρώτα από κατάσχεση, πχ. κατάσχεση τραπεζικού λογαριασμού, κατάσχεση ακινήτου, αυτοκινήτου κλπ.
Με τη σωστή ενημέρωση και συνδρομή των έμπειρων δικηγόρων του δικηγορικού μας γραφείου, η διαταγή πληρωμής μπορεί εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις να ακυρωθεί και κατά συνέπεια να σταματήσουν και όλες οι πράξεις εκτέλεσης που θα ακολουθούσαν.